فوجی فیلم با رونمایی از نقشه‌ی روش بلندمدت خود گفته است: می خواهد با فناوری امروزی F‐MIMR به سراغ ساخت نوار گردانی برود که یک پتابای حافظه‌ی ذخیرهسازی دارد. نوارهای گردان (Tape Drive) معمولی نسبتاً ۱۲ ترابایت داده ذخیره می نمایند؛ بااین وجود، فوجی فیلم (Fujitsu) تلاش می کند که این محدودیت را تا سال ۲۰۳۵ به یک پتابایت یا ۲٫۵ پتابایت بعد از فشرده‌سازی (۲، ۵۰۰ ترابایت) برساند. این میزان بهبود درمقایسه با داده‌ای که نوارهای گردان مدرن می توانند ذخیره کنند، خیره‌کننده است.
براساس گزارش خبرگزاری تامز هاردور، بسیاری از مردم از این موضوع باخبر نیستند؛ اما بیشتر داده‌ها در دنیای امروز کماکان روی کارتریج‌های نواری (Tape Cartridge) موجود در دیتا سنترها ذخیره می شوند و انتظار نمی‌رود که شرایط فعلی ذخیرهسازی داده در آینده‌ی نزدیک تغییر نماید.
برنامه فوجی فیلم
هشتمین نسل از فرمت نوارهای باز موسوم به LTO امروزه در دیتا سنترها به‌طور گسترده استفاده می گردد. نوارهای LTO-8 که در برخی مدل ها بیش از ۳۰ ترابایت حافظه‌ی فشرده‌شده دارند و به نرخ انتقال داده‌ی حداکثر ۷۵۰ مگابایت‌برثانیه دست پیدا می نمایند، به دیتاسنترها امکان می دهند تعدادی زتابایت (Zetabyte) داده را ذخیره کنند که در دهه‌های آینده در اختیار خواهند بود.
بااین‌حال، هرچه میزان تقاضا برای حافظه‌های ذخیرهسازی افزایش می یابد، تولیدکنندگان نوارهای گردان همچون تولیدکنندگان دیگر انواع حافظه‌های ذخیرهسازی به‌منظور افزایش ظرفیت محصولات‌شان به استفاده از فناوری‌های جدید ملزم می‌باشند.
هفته‌ی گذشته، فوجی فیلم نقشه‌ی راه طولانی‌مدت خود را برای نوارهای گردان با رسانه‌ها به‌اشتراک گذاشت. در بین این محصولات، کارتریج‌هایی یک‌ترابایتی به‌چشم می‌خورند که برای تولید آنها از مواد جدید و روش ضبط مغناطیسی نو استفاده شده شده‌است. امروزه، شرکت‌های تولیدکننده‌ی کارتریج‌های نواری از نوارهایی با لایه‌ی مغناطیسی متشکل از ذرات مغناطیسی باریم فریت (BaFe) استفاده می نمایند.
کارتریج‌های این‌چنینی قابلیت ثبت ۱۲ ترابایت داده‌ی بومی یا ۳۰ ترابایت داده‌ی فشرده‌شده را دارند و انتظار می رود ظرفیت آنها به مرور زمان افزایش پیدا نماید تا در سال ۲۰۲۶ حدودا به ۱۰۰ ترابایت برسد.
اواخر سال گذشته‌ی میلادی، شرکت فوجی فیلم و آی بی ام (IBM) از فناوری جدیدی برای نوارها رونمایی کردند که لایه‌ی مغناطیس استرانسیوم باریت (SrFe) دارد و امکان استفاده از حافظه‌ی ذخیرهسازی ۵۸۰ ترابایتی را در کارتریج‌ها حدودا تاسال ۲۰۲۹ فراهم می کند.
انتظار نداشته باشید که پیشرفت‌های حاصل‌شده در صنعت، در همین‌جا متوقف شود. فوجی فیلم می‌گوید در مسیر مدنظر قرار گرفته است تا بتواند حدودا تا سال ۲۰۳۵ کارتریج‌های یک پتابایتی ایجاد نماید. فوجی فیلم در تلاشی برای افزایش هرچه‌بیشتر گنجایش ذخیرهسازی نوارها قصد دارد سراغ لایه‌هایی مغناطیسی برود که با به کار گیری از نانو ذرات اکسید آهن اپسیلون ساخته شده‌اند و با اسم اپسیلون فریت نیز شناخته می گردد.
ذرات اپسیلون فریت بسیار کوچک می باشند و قابلیت استفاده از تراکمی بسیار خطی را مهیا می‌کنند. برای ثبت داده‌ها در فضایی بسیار کوچک، خواص مغناطیسی ماده باید اصلاح شود. فوجی فیلم قصد دارد برای تغییر جهت قطب مغناطیسی به اپسیلون فریت، سراغ به کارگیری از روشی برود که در صنعت با اسم F‐MIMR (ضبط مغناطیسی متمرکز بر موج میلی‌متری) شناخته می شود و از نور تراهرتزی (THz) استفاده می‌نماید.
تکنیک F – MIMR افزون بر ارتقا تراکم ضبط داده و گنجایش نوار، به‌طور درخور توجهی سرعت نوشتن حافظه‌ی ذخیرهسازی را تقویت می کند. زمان معمول برای ضبط مغناطیسی نوارها در مقیاس نانوثانیه (ns) جای دارد. این در حالی است که انتظار می رود F‐MIMR داده‌ها را در مقیاس پیکوثانیه (ps) بنویسد. اپسیلون فریت و F‐MIMR فناوری‌هایی نسبتا تازه محسوب می گردند؛ به‌همین‌دلیل، توقع نداریم که فوجی فیلم در آینده‌ی نزدیک بتواند از آنها بهره‌ی تجاری ببرد.